(Monografi, kushtuar  pilotit ushtarak të klasit të parë- Çobo Hibro Skënderi)

Jetët nuk i ngjajnë njëra-tjetrës. Dallimet mes tyre bëjnë të veçantën; atë që quajmë interesante. Niset njeriu për udhë të gjatë e, diku synon të arrijë, por nuk soset dot e nuk e arrin atë që kërkon. Njeriu, sado i mënçur e i zgjuar të jetë, nuk  mund të parashikojë  ato që do ti ngjajnë udhës. Nuk kanë thënë mëkot të parët  tanë se:  “ atë që sjell sëhati, nuk e sjell dot moti”. Është fjala për befasinë, apo për ato të papritura që ngajnë sa hap e mbyll sytë. Të papriturat kanë diçka të përbashkët me aksidentet. Askush nuk i dëshiron ato, por jo gjithnjë  mund ti parandalojë apo ti shmangë. Ca më pak kur kemi të bëjmë me  paudhësi e zëmërligësi njerëzore. Lexo të plotë →

Të nderuar pjesëmarrës,

Nuk po i gjej dot fjalët që i shkojnë për shtat kësaj “ feste” me shumë vlerë. Ngërçi lidhet me përgjegjësinë dhe nderin e madh që përjetoj, për të folur përpara jush. Para së gjithash, përshëndes, me përunjësi e nderim, familjarët dhe të afërmit e të rënëve dhe personalitetet e shquar që na nderojnë këtë “festë”! Kjo që po ndodh ka vlera të shumta historike dhe njohëse. Është njoftuar se do të bëhet promovimi i librit “ Meteor”, shkruar nga mendjendrituri me shpirt bujari, zoti Aleksandër Çala. Në fakt, nuk kemi të bëjmë me një promovim libri të rëndomtë, nga ata që dergjen rafteve të librarive e u bëjnë jehonë “ bëmave” të autorit apo të afërmve të tij duke stisur të paqëna por bëhet fjalë për një enciklopedi të mirëfilltë, me vlera historike dhe njohëse.

Në ndonjë rast,domethënia e emrit, përkon me personalitetin e mbajtësit të tij. Paska qenë “profet” kumbari i Bardhyl Lubonjës, i cili ka paraparë ardhmërinë e jetës të heroit tonë simpatik. Gjuhëtarët, për të zbërthyer e spjeguar domethënien e këtij emri, janë në fushën e tyre; mua do të më mjaftonte pësëritja e atyre që më sygjeruan ata që e njohin, ndoshta më mirë, protagonistin e këtij rrëfimi. Lexo të plotë →

Gjatë jetës, na ka rastisur të dëgjojmë e të përsëritim një togfjalësh, i cili, na pëlqen e duam ta dëgjojmë vazhdimisht. Kush nuk i ka dëgjuar fjalët: “Ai, është njeri i mirë”! “ Ai, renditet ndër më të mirët e më të mirëve”! “ Ky, është xhanan e shpirt njeriu”! “ “X” apo “Y”- është nga ata njerëz që të falin vetëm mirësi”! “ Tek ai njeri, mirësia nuk ka të sosur”! etj.etj. Dakort! Këto, e të tjera, të ngjashme, janë të sakta e të merituara, për ata, të cilëve  u përkasin. Kam një rezervë e atë ua them, hapët: Ta përcaktosh tjetrin “ të mirë”, ke thënë shumë e, në të njëjtën kohë, nuk ke thënë asgjë. Nuk bëhet fjalë për një “ lojë fjalësh”, por për një vlerësim, i cili ka nevojë të zbërthehet e të sqarohet, më tej. I miri dhe mirësia e tij, janë të pranishme e përjetohen nga të gjithë komunitarët por, jo të gjithë e  çmojnë mirësinë, me “notat” që ajo meriton. Lexo të plotë →

Prolog

Aviacioni është cilësuar : “ atdheu i mrekullive”! Thënë me të tjera fjalë, në ajër ngjajnë ato që nuk ndodhin në tokë. Lundrimi ajror është punë e guximtarëve. Atë e bëjnë realitet disa njerëz të një specie të veçantë, siç janë pilotët, kur dihet se për të ngritur një aeroplan në ajër, punojnë disa dhjetra e më tepër të tjerë, sejcili në detyrën e tij. Ata që ngrihen në ajër, veçohen për guxim e trimëri dhe për qendrueshmëri të rrallë. Përndryshe, nuk i jepet jetë tërë asaj djerse e mundi. Lexo të plotë →

Shkrimet e porositura e futin në vështirësi atë që shkruan. Ai, që të “ gatuajë” siç duhet, ka nevojë të rëmojë e të qëmtojë tipare e virtyte të heroit, për ti hedhur në letër. Me Azbi Ramadan Seranaj, çështja paraqitet disi ndryshe. Tiparet dhe virtytet e tij, ishin aq me tepri sa letrarit nuk i paraqitet alternativa të bëjë kërkime, e hulumtime. Çdo të mirë që të shkruash për të, ngjit.  Mendimet për atë njeri; çfarë them? Për atë supernjeri, janë endur sheshit e koha nuk i ç’bën dot. “Pena të forta” kanë shkruar, për jetën dhe veprën e tij. Mirë kanë bërë. Mendoj se nuk është shkruar sa duhet. Figura e tij është shumëdimensionale e druaj se nuk janë bërë të njohura, publikisht, të gjitha vlerat e tij. Ishte i veçantë Azbiu; ai ishte” një kokë mbi shokët”! Këtë e kam bindje e nuk e theksoj thjesht për kortezi. Lexo të plotë →

Regjimenti i Helikopterëve, në historinë e vet ka përshkuar një udhë të lavdishme heroizmi, masiv, derisa u ngjit në piedestalin e “ Repartit elitë” të Ushtrisë Popullore. Në këtë rrugëtim të vështirë, kanë lënë mundin e djersën, dijet dhe përkushtimin, breza të tërë oficerë, ushtarë e punonjës të profileve e specialiteteve të ndryshëm. Në këtë marshim lavdie, kanë mbetur si pika referimi apo si gurë kilometrikë, disa detyra të vështira ajrore, njëra syresh, është ajo që do t’u serviret në vijim. Lexo të plotë →

Një rrëfim i jetuar, me mbresa të pashlyera. Sipas rrëfimit të pilotit të helikopterëve MI-4, Hetem Mehmeti, protagonist i një aksioni për shpëtimin e njerëzve, në Ultësirën Perëndimore,në përmbytjen e fillimvitit 1971.

Në vendin tonë, helikopteri është bërë simbol shprese dhe shpëtimi. Që prej vitit të  largët 1957, kur erdhën, helikopterët e parë nëvendin tonë, ekipazhet  që kanë bërë shfrytëzimin e tyre (pilotët, teknikët dhe specialistët), kanë kontribuar fuqimisht, jo vetëm për të rritur nivelin dhe aftësitë profesionale, të tyre, por dhe kanë shërbyer, fuqimisht, për shpëtimin e jetëve te rrezikuara, nga orteqet, nga izolimi, nga përmbytjet, etj. dhe pasurisë të tyre. Lexo të plotë →

Niko Selman Hoxha: Gjerdan heroizmi në shtatin plot lavdi të Aviacionit Shqiptar

Çdo punë ka lavdinë dhe heronjtë e saj. Në aviacion, për shkak të rreziqeve dhe të papriturave, lavdia dhe heroikja shpalosen përditë, sa herë çohet në hapësirë një aeroplan. Në themel të heroizmit masiv, bijtë e zgjedhur të këtij vendi, në kohë të ndryshme kanë vendosur gurë kilometrikë, në udhën e vështirë të ngjitjes, duke na dëshmuar se nga kanë ardhur pararendësit tanë. Në gjerdanin e lavdisë e të heroizmit shndrit jeta dhe vepra e paharruar e disa korifenjve aviatorë, të cilët e kanë shkruar emrin në qiell, ku mbetën fajkoj, në përjetësi. Lexo të plotë →