Category Archives: Njerëz

Histori, Njerëz

Fluturimi i parë vetëm

1 Comment

 

Bataysk AB area I

Bëhet fjalë për fluturimin e parë, pa pasur instruktorin në kabinën e dytë. Kjo gjë ndodh vetëm një herë në jetën e pilotit. Është ndoshta ndodhia më e spikatur e më fatlume. Ndjesitë që të sjell fluturimi i parë vetëm janë të shumta e komplekse. Ato janë thjesht vetjake e përjetohen vrullshëm, vetëm në një kohë të shkurtër, (6-7 minuta) aq sa është kohëzgjatja e një fluturimi, në rreth, por nuk shlyhen kollaj nga memoria. Ato pushojnë së ekzistuari kur pushon vetëdija e njeriut konkret; sa të ketë njeriu jetën. Përjetimi i atyre minutave nuk mund të krahasohet me asgjë tjetër; madje njeriu që i ka provuar ato çaste, e ka të vështirë t’ia njohë vetes e ti kujtojë. Në këtë rast, çiltërsia, transparenca e njeriut ngërthehet me egon, dashurinë për vetveten dhe prirjen për ti larguar gjërat nga vetja. I tillë është njeriu, kompleks, i vështirë, i paparë e i padeshifrueshëm. Lexo të plotë →

Njerëz

Fluturimet na shkuan mbarë

YAK18A

Pranvera e vitit 1961 na gjeti plotësisht të gatshëm për të nisur aksionin tonë më të rëndësishëm, atë të fluturimit. Në fund të fundit, ai ishte qëllimi kryesor e më i rëndësishmi i vajtjes tonë në Bashkimin Sovjetik. Kishim përfunduar përgatitjen teorike, në auditorë, ku kishim zbërthyer e sqaruar elementët e fluturimit, dhamë provimet, në të gjitha lëndët, kaluam dhe dy javë përgatitje në tokë, ku u njohëm me instruktorët e fluturimit dhe, së bashku me ata, detajuam më tej, teorikisht e në trenazhorë apo nëpërmjet imitimit të fluturimit, çdo veprim që duhet të kryejë piloti, në tokë e në ajër, në etapa e situata të ndryshme. Si ”Condito sine qua non”, para nisjes të fluturimeve, më 15 prill 1961 ishim hedhur me parashutë e tashmë ishim gati të nisnim fluturimet, në rreth, me instruktor, në kabinën e dytë. Lexo të plotë →

Foto, Histori, Njerëz

Hedhja me parashutë

Hedhja me parashute

Hedhja me parashutë e studentit për pilot, para nisjes së fluturimeve me aeroplan është domosdoshmëri. Kemi të bëjmë me një ndodhi, ndoshta nga më të rëndësishmet e më seriozet në jetën e një piloti. Është fjala për hedhjen e parë, pa të cilën, studenti nuk mund as ti afrohet kabinës së aeroplanit. Në hedhjen e parë me parashutë, piloti i ardhshëm, provon diçka të cilën, më parë as që e ka përfytyruar. Ai shkon drejt të panjohurës misterioze. Vetëm ai që e ka provuar këtë gjë mund të ketë shijuar kënaqësitë dhe të papriturat që e përcjellin atë dukuri.  Lexo të plotë →

Njerëz

Sa shpejt u përshtatem

E kam menduar gjatë por nuk kam mundur të arrij në një përfundim të qartë e bindës; si u bë i mundur ai kohezion, në marrëdhëniet mes nesh, adoleshenteve nga Shqipëria e largët dhe vendasve që gjetëm, në shkollën e aviacionit e në atë qytet. Kohët e fundit kam biseduar me disa shokë, të atyre viteve të largët, të cilët i kanë përjetuar nga afër ato kohë e kanë pasur lidhje të ngushta me ata njerëz. Në tërësi konvergojmë në një pikë por kemi dhe kundërshti. Njëra nga pikat ku nuk konvergojmë është: Nëse u afruam ne tek ata; apo ata u qasën tek ne ? Lexo të plotë →

Njerëz

Një ëndërr fëmijërorë e kahershme

2 Komente

Kujt nuk i ka shkuar mendja, në fëmijërinë e tij të ëndërrojë se, kur të rritet do të bëhet : ashtu e kështu e se do të kapë maja, të cilat nuk i ka kapur njeri. Më së shumti, fëmijët e moshës time që u rritën në kohë të vështira, kur nuk kishin informacionin e nevojshëm, kur kalonte sipër ndonjë aeroplan, dëgjonin uturimën e tij dhe, instinktivisht ngrinin kokën, për të parë, me habi, atë mrekulli. Kishin parë re, të lodronin në qiell, kishin parë rrufe e kishin dëgjuar bubullima dhe, siç bënin më të rriturit, lëshonin një si fishkëllimë, duke rrudhur buzët, për të larguar “ të keqen”. Lexo të plotë →

Foto, Histori, Njerëz

Homazh kushtuar pilotit nga minoriteti grek në Shqipëri, Vasil Thoma Noni

Vasil Thoma Noni

Këtë monografi homazh, kushtuar njerit nga djemtë më të mirë të aviacionit shqiptar, birit të Sofratikes, pilotit të vetëm gjuajtës-bombardues nga minoriteti grek, në vendin tonë, Vasil Thoma Noni, e kam shkruar, me ndihmën e paçmuar të shokut dhe mikut të tij, të mirë, pilotit dibran – Zylfi Hoxha. Pa opinionet dhe materialin jetësor të servirur prej tij dhe thënjet e  kolegëve e bashkëkohësve te Vasilit, ndoshta ky material do të kishte mbetur i paplotë e i paarrirë. Më duhet ti falenderoj, përzemërsisht e t’u përulem, me nderim, tërë atyre njerëzve të mirë, të cilët vunë një dorë për ti ngritur këtë lapidar të merituar, atij djali “ flori”, i cili u shfaq, në radhët e pilotëve shqiptarë, si një “ëngjëll” i pashëm e na iku, krejt papritur e aq shpejt, sikur na e rrëmbeu dikush e na e përpiu toka ku ra. Lexo të plotë →

Foto, Njerëz

Një takim i përmallshëm pas më se pesëdhjetë viteve

FB

Mencuria e popullit na ka percjelle nga lashtesia nje mesim me vlere per te gjitha kohet. ” Shoke e miq te rinj zer, por te vjetrit mos i ler”! Same pelqen kjo thenie e sa me vjen per shtat . Prandaj e qemtova mes gurres dhe po e theksoj ketu. Gjysme shekulli, ne jeten e nje njeriu nuk jane pak. Disa lidhje shoqerore te hereshme e te shendosha i rezistojne kohes e mbeten. Ne menyre te vecante jane me jetegjata ato qe jane shfaqur ne rini e jane kalitur ne veshtiresi. Lexo të plotë →

Njerëz

Gëzdari

2 Komente

Shumë herë jam matur ta hedh në letër këtë shkrim biografik, por nuk e kam patur të lehtë. Më kanë përtuar dy faktorë, të cilët, po ti gjykosh në qetësi e thellë,mund edhe të më japësh të drejtë. E para lidhet me faktin që heroi i këtij rrëfimi është në jetë. Tradicionalisht jemi mësuar t’u këndojmë e t’u thurim lavde atyre që kanë lënë gjurmë në histori, me bëmat e tyre, në të mirë të shoqërisë e të Atdheut ; për të gjallët, letrarët kanë qenë disi të kursyer . Lexo të plotë →