Mirëdita, të gjithëve!
Ju përshëndes e ju uroj: “ Mirëseardhët, në këtë ndodhi të pandodhur!
Shumë shkrime janë bërë e njaft faqe letre janë nxirë, deri më sot. Shumica e tyre kanë qenë shkrime për vete, nëpërmjet të cilëve, autorët, janë rrekur të mbeten në histori nëpërmjet tyre. Libri që po na sjell Aleksandri është tjetër gjë. Ai, nuk shkruan për vete, dhe kjo është vlerë. Aleksandri pastë faqen e bardhë e juve u mbuloftë mirësia, që u bashkuat në këtë ndodhi dinjitoze. Lexo të plotë
Urim pilotit të klasit të parë Çobo Skënderi, me rastin e ditëlindjes
Ditëlindjet; radhë-radhë;
Si shkumë e detit, mbi valë;
Kë të urojmë më parë?
Do ti kap, të gjithë, me radhë;
Preferoj një kokëbardhë;
Kokë bardhë e flokë rarë;
Pilot i klasit të parë.
Mos e vështroni nga shtati;
Është burrë nga Progonati;
Thonë: I ka rënë takati;
Mirë takati, po inati?
Nuk them dot: Ka rënë nga vakti;
Kërren vjersha – jetëgjati;
Na ka dhënë shkrime me vlerë;
Ndaj e kemi pranë, përherë;
I uroj: Jetë të gjatë;
Sa rrepet e progonatë!
Prolog
Atë ditë kur kaloi Vjosën, së bashku me skuadrën partizane, e doli malit, për liri, ishte fillimviti 1943. Hektori nuk i kishte mbushur të 14 vjeçët. Nëna e tij, Margarita, një grua e dhimbsur, me tipare burrërore, e ndoqi pas, djalin e dytë, me lutjen që ai të kthehej, në shtëpi, se partizanë, përpara tij kishte dalë vëllai i madh- Koçua dhe motra –Leonorë. Ajo, vetë ishte aktiviste e Lëvizjes Nacionalçlirimtare, në terren. Por, Hektori e kishte ndarë mendjen dhe vijoi udhën e të parëve; doli partizan e u bashkua me çlirimtarët.