Bahriu u lind në fshatin Bubës, të rrethit të Përmetit, më 17janar të vitit 1941, në një familje tradicionale, me atdhetari të spikatur. Babai i tij, Dauti dhe nëna, File, dy njerëz, të njohur për bujari e besë, nga martesa që lidhën me njëri-tjetrin, lindën pesë fëmijë: Shazën; Xhevairin; Bajamen; Bahrinë dhe, e mbyllën  me Pertefin. Lexo të plotë →

Përkushtim, për pilotin ushtarak të klasit të dytë, Bardhyl Vasil Taçi, ish komandant i aviacionit shqiptar

Jemi familjarizuar me disa shprehje apo fjalë glorifikuese, nëpërmjet të cilave i veshim tjetrit tipare ose aftësi të pamerituara, duke e veçuar atë nga njerëzit dhe, padrejtësisht e shpallim atë të mbinatyrshëm e jo njerëzor. Në fakt, kur bëjmë kështu, e shtrembërojmë realitetin që kemi përpara, e tjetërsojmë atë dhe e paraqesim “ heroin” tonë ndryshe nga sa është në të vërtetë. Lexo të plotë →

Kur hyn në një repart aviacioni, ai që nuk ka qenë më parë, vështron disa gjëra, të cilat nuk i ka përjetuar më parë. Atij i krijohen ndjesi të tjera nga sa është mësuar të vështrojë. Bëhet fjalë për pastërti, rregull, disiplinë e të tjerë njerëz; në pamje e në sjellje. Sapo të hyjë në komunikim me një aviator (nuk dua ta kufizoj gjeografinë e termit vetëm tek fluturakët, por e shtrij më gjërë, tek të gjithë ata që kontribuojnë për realizimin me sukses të fluturimit), rishtarit i bën përshtypje edukata e bashkbiseduesit, sjellja e kulturuar, horizonti, korrektësia dhe dashamirësia e tij. Lexo të plotë →

Është dite fluturimi. Grupi Ajror është rreshtuar dhe janë dhënë udhëzimet e fundit për fluturim nga komandant Bardhyli. Moti nuk duket aq premtues për fluturim për detyrat për te cilat janë përgatitur pilotet. Ndërkaq pilote, teknike e specialiste janë shpërndare e presin rezultatet e kontrollit te motit për fluturim, qe do kryhet nga komisari i Grupit Ajror, Hazbi Serani. Ai është ngritur ne ajër qe prej disa minutash me një aeroplan dy vendesh, “sparke” siç e quajmë ne gjuhen e aviacionit. Lexo të plotë →

Fundi i shtatorit të vitit 1961 më gjeti në Tiranë. U enda nëpër Kryeqytet 3-4 ditë, me radhë, në kërkim të takimit me njerëzit e mi. Duhet ti takoja, patjetër, se kur të shkoja në fshat, mesiguri që do të më pyesnin për ta. Në familjen e djalit të tezes, i cili quhej Muhamet Beqiraj, në Tiranë, mësova se nëna, babai dhe gjithë fisi im ishin shumë të merakosur për jetën dhe shëndetin tim. Legjenda të papara e fantazi nga më të shfrenuarat kishin mbushur thashethemnajën, në fshat e në krahinë. Lexo të plotë →

Qëndrimet koniunkturale, në periudha të ndryshme kohe, e hodhën vendin tonë, sa në njërin krah te tendencës politike; në tjetrin. Diagrama e lëkundjeve ngjason me shkundjet tektonike, të cilat kanë rrjedhoja të dhimbshme. Izolimi i gjatë i vendit tonë nga bota e jashtme është i njohur, ashtu si janë të ditura pasojat e këtij izolimi. Ai ka renduar mbi të gjithë ekonominë e vendit, për rrjedhojë edhe mbi ushtrinë e tij. Aviacioni, si gjini e ndjeshme e ushtrisë, për shkak të ndjeshmërisë të tij, e përjetoi dhimbshëm izolimin e gjatë. Ne nuk i kishim kushtet të prodhonim në vend, avionë e pjesë këmbimi për ta, prandaj i kishim sytë, jashtë. Kur u ” prenë ” burimet e nuk na vinte më teknikë ajrore nga jashtë, kurse resurset pakësoheshin në çdo ditë fluturimi, rripat u shtrënguan e punët u bënë më të vështira. Lexo të plotë →

Në jetën e efektivave të Regjimentit të Helikopterëve, kur ato kishin në shfrytëzim helikopterin e mesëm Mi-4, te pajisur me motorin me pistonë ASH-82 V, fluturimet me ulje jashtë heliodromit, për të shpëtuar jetët që rrezikoheshin dhe pasurinë e tyre, ndoshta përbën kapitullin më të lavdishëm. Detyrat me karakter shpëtimi, të llojeve e natyrave të ndryshme, të cilat, në atë regjiment i kishin emërtuar, “Detyra speciale”, praktikisht mbushin faqet e historikut të njësisë. Këtë “nofkë” me kuptim, ma do mendja ato nuk e kanë marrë më kot. Zgjidhja e tyre, në fund të fundit ishte më pranë destinacionit dhe kapaciteteve te këtij mjeti ajror, potent dhe një tregues, me vlerën e ” gurit të provës”, e cila dëshmonte kualitetet e efektivave. Nuk bëhet fjalë vetëm për pilotët, të cilët, siç dihet, janë finalizuesit e procesit, por dhe të teknikëve e specialistëve të çdo natyre, pa përjashtuar ushtarët, punonjësit civilë, deri tek shoferi i makinës së lëshimit apo botit të furnizimit. Të gjithë ishim krenare ( nuk mburreshim), kur kthehej helikopteri nga një operacion shpëtimi dhe lexonim, në sytë e ekuipazhit që e kreu atë, ose dëgjonim për bëmat e tyre. Lexo të plotë →

Në një vështrim të parë e së jashtmi, tek mjaft njerëz formohet ndjesia sikur një instruktor i fluturimeve është analog me një mësues shkolle të çfarëdoshëm. Vërtet ngjajnë, por nuk janë e njëjta gjë. Diferenca ka të bëjë me motivet që e frymëzojnë njërin dhe tjetrin. Pikërisht motivet janë çështje e brendshme e secilit. Ato nuk mund të jenë të njëjtë. Një mësues shkolle, i kualifikuar e i përkushtuar, del përpara klasës; shpjegon mësimin e  të nesërmen kontrollon dijet e  ve një notë, sipas shkallës së përvetësimit. Ai, dorëzon regjistrin në drejtori, dhe kaq. Më tej ndjek punët e tjera, të tij. Lidhja mes një mësuesi dhe nxënësve të tij rrallëherë shtrihet jashtë mjediseve të shkollës. Kësaj lidhje i mbetet opinioni që ka njëri për tjetrin. Ma do mendja se çdo njeri e ka provuar në jetë nostalgjinë që ushqen për mësuesin e tij të parë ose për atë që i ka lënë më tepër mbresa gjatë procesit të shkollimit. Lexo të plotë →