Riza Xhevdet Lahi: poet, shkrimtar, publicist e përkthyes, me emër

(Bashkbisedim, në mungesë, me rastin e përkujtimit të ditlindjes së tij)
 

Xake,

Po të drejtohem , kur nuk të kam pranë. E habitshme, por e vërtetë: Kur të dashurin tonë nuk e kemi më, mes nesh, çmojmë sa shumë e kemi dashur. Sidomos kur na ka ikur, aq papritur, si Ti. Riza, na mungon të gjithëve.Të gjithë të donim e na doje, shumë.Ti ishe i mirë, për të gjithë ne; familjarët, shokët e miqtë e shumtë që të janë mbledhur sot, për të të kujtuar e për të shprehur nderimin që kanë, për figurën tënde të ndritur. Buzëqeshja jote e çiltër, si e një fëmije, pa faj, do të na mungojë; zemra jote e madhe, e cila donte ti pushtonte e ti bashkonte gjithë njerëzit e mirë, për t’u falur dashuri, nuk rreh më. Atë që nuk e rrokte dot qenja jote humane, e eksploronte mendja jote e pamatë e horizonti yt, pa limit. Ikja jote e papritur më ka dhëmbur shumë. Jam përpjekur ta mbush humnerën që le pas, por ende nuk kam mundur e për këtë ndihem keq. Sa shpejt më mori malli, për ty o miku im i mirë? Sa i afërt më ishe por unë sa kohë ishje në jetë, nuk e kuptoja dot këtë gjë.Një ditë, mora guximin të të telefonoj, siç bëja dikurmkur doja të të takoja. Me duar që më dridheshin formova numërin në celular. Në anën tjetër nuk e dëgjova zërin tënd të dëshiruar. Telefoni nuk ishte në gjendje pune. U dëshpërova mjaft, për mpmentin, por nuk e dhashë veten. Doja ta dëftoja veten të fortë, siç ishe ti. Se si e ndjeva veten atë çast. Një ndjenjë e trishtë më kaploi e mornicat ma përshkuan trupin. Nuk qenka e lehtë të përballosh mungesën e njeriu, të cilin e ke dashur aq shumë. Më kujtohet, kur bisedonim shpesh dhe gjatë në telefon. Ma mbyllje telefonin e më merrje mbrapsht. Kujdeseshe të mos harxhoja impulse. Edhe për të tilla detaje, bëje kujdes, o miku im i rrallë. Aq të butë e kishe shpirtin e aq të paqtë interesimin për miqtë! Në anën tjetër të linjës telefonike, kur bashkbisedonim ndjeja si gëzojee si lumturoheshe, pa masë. I tillë ishe ti i madhi Riza Lahi. Takimet dhe komunikimin me miqtë e shumtë, edhe nëpërmjet sinjalit telefonik, i dëshiroje dhe i çmoje, fort të dobishme.

Nuk të kemi më mes nesh, e kjo mungesë më sjell veç trishtim. Ike nga kjo botë ku ndiheshe “ngushtë”, për të qëndruar kushedi se ku. Mesiguri ke zgjedhur të na vështrosh më mirë e të na ndriçosh më shumë. E doje lirinë, e doje hapësirën e pamatë, ndaj u fute, me dëshirë e pasion në udhët e qiellit duke u bërë pilot. Doje ta vrojtoje e ta pushtoje tokën e Arbërit, nga lartësitë, nga ku ajo duket më mirë. Ashtu, nëpërmjet fluturimit, të krijohej ndjesia sikur i kishe tok njerëzit që doje, e se mund ti pushtoje më lehtë, të gjithë, në gji.Pata fatin e mirë të isha mësuesi yt i fluturimit e për këtë ndihem krenar. Njëherazi, e them me bindje se isha unë që mësova më tepër prej teje e për këtë ndihem mirë.

Të kisha vënë re si fluturoje nga gëzimi, kur të jepej mundësia për të bërë diçka të dobishme për njerëzit.Kalove dete e oqeane, vrapove nëpër shtete e kontinente të ndryshëm ; për të parë e për të biseduar me miqtë e tu të shumtë e me njerëz të thjeshtë, të mirë.
Në këtë takim marrin pjesë mendje të ndritura, të cilat mund të thonë shumë për veprën tënde letrare. U përulem, me respekt e mirënjohje, gjithë atyre që morën udhën e gjatë të përtej oqeanit dhe të tjerëve që kanë ardhur, për të evokuar e nderuar kujtimin tënd, o vëlla e mik i shtrenjtë! Ti bëre miq e shokë,me vlerë, kudo në botë. Vlera jote merrte dimensione humane e tepër njerëzore, edhe për faktin që nuk e njohe urrejtjen, përbuzjen dhe diskriminimin. Zemra jote e mirë kishte vend për të gjithë, prandaj, e tejmbushur, në atë ditë të mbrapshtë, të cilën dua ta harroj, e tejlodhur, plasi. Pasioni yt për letërsinë ishte i paparë. Më kujtohet, si vije në takim, “furtunë”, pa përtesë, hipur mbi atë biçikletën e thjeshtë, në zgarrën e të cilës mbaje dorëshkrimin e veprave të papërfunduara. Gëzoje e nuk të zinte vendi kur përfundoje një libër e ai shikonte dritën e botimit. Nxitoje për tua dhuruar, kopjet e para, miqve të tu, siç bëre dhe me mua, duke u falur njerëzve, shumë dashuri e mirësi.

Do të na mungosh, Xake, por vetëm fizikisht. Këtë e dimë por kemi dhe me se të ngushëllohemi, miku im i mirë. Na ke lënë një trashëgimi të pasur e të shëndetshme, njerëzore dhe letrare, të cilat e bëjnë të mundur mosharrimin tënd. Ne kemi Nënë Shemsijen, e cila, me qëndresë kreshnikësh po përballon dhimbjen për ty. Kemi motrën Dritë, e cila, siç ka emrin, ka dhe shpirtin. Burrëreshë e rrallë, në përballimin e mungesës tënde, ajo po na jep shëmbuj të karakterit të fortë e të qendrueshëm. Mes nesh është Ledia, vajza jote, të cilën e doje shumë dhe ëndërroje ta shikoje, siç po bëhet: e denjë si ati i saj; e mençur, e zgjuar, e mprehtë, e shkathët, e shkolluar dhe simpatike. Na ke lënë tët bir, Arxhelsin, i cili të ngjason sikur dy pika uji.Po rritet, siç dëshitroje ti, o gjysh i veçantë- Arkeli, të cilit dëshiroje ti thërrisje : “ Shoku im”dhe vëllaçkua i tij i mitur. Në “roja “ të tyre qendron Afërdita fisnike, njeriu i zemrës tënde, të cilën e doje dhe e respektoje aq shumë. Ke lënë vëllezërit: Ibrahimin dhe Bashkimin, të cilët janë krenarë e dinjitozë dhe të nderojnë edhe kur nuk je. Ti, miku im, na ke lënë një trashëgimi të pasur letrare, në vargje e në prozë, e cila do të rrojë, sa të jetë jeta.

Jam i nderuar dhe krenar të flas sot në ditëlindjen tënde, o miku im Riza Xhevdet Lahi. Me respekt e mirënjohje të thellë, duke shprehur dhe opinionin tënd, të cilin e njoh mirë, u drejtohem, edhe një herë pjesëmarrësve dhe kontributorëve të këtij evenimenti , në veçanti zonjave Rajmonda Moisiu e Kozeta Zavalani dhe gjithë të tjerëve:” Faleminderit, o njerëz të mirë; respekti u përcjelltë e nderimi qoftë me ju”!

I paharruar qoftë kujtimi i ndritur i Riza Xhevdet Lahit!

Në Tiranë, më7 tetor 2014. Përgatiti Niazi Nelaj

2 thoughts on “Riza Xhevdet Lahi: poet, shkrimtar, publicist e përkthyes, me emër”

  1. i nderuar zoti NIAZI NELAJ ju falenreroj nga zemra per shkrimin dhe postimet per mikun tuaj dhe pilotin NAZIF DOKAJ vertete nji shkrim impresionant dhe me vjen mire qe me pune te pa lodhur kini hulumtuar ne cdo kend dhe kure se kini haruar ,,gjithashtu dhe per shkrimin e z, RIZA LAHI nji miku te ngushte te NAZIFIT ,, ne ideal dhe ne jete ,,, ju jam shume mirenjohes per kete shkrim emocionalisht te ndjeshem dhe profesionalisht te goditur ,,dhe njihere ju pershendes nne dhe familja ime per kete detyre fisnike si je vete nji fisnik tepelene ,,RESPEKTE ,, LEONORA DOKAJ ,,

Comments are closed.